การโน้มน้าวใจ
การโน้มน้าวใจ เป็นพฤติกรรมการสื่อสารอย่างหนึ่ง คือ การใช้ความพยายามเปลี่ยนความเชื่อ ทัศนคติ ค่านิยม และการกระทำของบุคคลอื่น โดยใช้กลวิธี วัจนภาษา และอวัจนภาษาที่เหมาะสม จนเกิดการยอมรับและยอมเปลี่ยนตามที่ผู้โน้มน้าวใจประสงค์
กลวิธีในการโน้มน้าวใจ
กลวิธีที่ ๑ : แสดงให้เห็นถึงความน่าเชื่อถือของบุคคลผู้โน้มน้าว (ผู้โน้มน้าว : มีความรู้จริง มีคุณธรรม มีความปรารถนาดี)
ตัวอย่าง :
กลวิธีที่ ๒ : แสดงให้เห็นความหนักแน่นของเหตุผล (ผู้โน้มน้าว : มีเหตุผลหนักแน่น เหตุผลมีค่าควรแก่การยอมรับ)
ตัวอย่าง :
กลวิธีที่ ๓ : แสดงให้ประจักษ์ถึงความรู้สึกหรืออารมณ์ร่วมกัน
ตัวอย่าง :
กลวิธีที่ ๔ : แสดงให้เห็นทางเลือกทั้งด้านดีและด้านเสีย (ผู้โน้มน้าวแสดงให้เห็นทั้งด้านดีและด้านไม่ดี ให้ผู้ถูกโน้มน้าวใช้วิจารณญาณเปรียบเทียบเอง)
ตัวอย่าง :
กลวิธีที่ ๕ : สร้างความหรรษาแก่ผู้รับสาร (ทำลายอารมณ์ต่อต้าน) ผู้โน้มน้าวจะใช้อารมณ์ขัน ทำบรรยากาศให้ผ่อนคลาย
ตัวอย่าง :
กลวิธีที่ ๖ : เร้าให้เกิดอารมณ์อย่างเเรงกล้า (ผู้โน้มน้าวจะทำให้ผู้ถูกโน้มน้าวเกิดอารมณ์ดีใจ เสียใจ โกรธแค้น วิตกกังวล หรือหวาดกลัว แล้วผู้ถูกโน้มน้าวจะตัดสินใจคล้อยตามผู้โน้มน้าวได้ง่าย)
ตัวอย่าง :
ภาษาที่โน้มน้าวใจ
ผู้โน้มน้าวใจควรใช้ภาษาในการโน้มน้าวใจ ดังนี้
๑. ใช้น้ำเสียงและถ้อยคำเชิงเสนอแนะ ขอร้อง วิงวอน หรือเร้าใจ หลีกเลี่้ยงน้ำเสียงที่เป็นการขู่บังคับ
๒. เลือกใช้คำให้สื่อความหมายตรงตามที่ต้องการ
๓. คำนึงถึงจังหวะและความนุ่มนวลเสมอ
สรุปควรจำ : น้ำเสียงดี มีจังหวะ วาจานุ่มนวล ควรตรงประเด็น